Marguerite Duras to autorka powieści, dramatów, scenariuszy filmowych,
słuchowisk radiowych a także reżyser filmowy i teatralny. Jej
twórczość obejmuje blisko 40 powieści i 10 sztuk teatralnych. Pisarka była „chora na pisanie” i jak sama wyznała: „gdybym
nie pisała, zostałabym nieuleczalną alkoholiczką”.
W książce "Pisać" wyjaśnia:
W książce "Pisać" wyjaśnia:
"Osoba
pisząca książki musi pozostawać w stałej izolacji od innych ludzi. To
najważniejszy wymiar samotności. Samotność tekstu – samotność autora. Na
początek człowieka zastanawia, czym była ta cisza dookoła. Obecna właściwie
przy każdym naszym kroku po domu, o każdej porze, niezależnie od rodzaju
światła, czy to przy świetle naturalnym, czy przy sztucznym. Ta namacalna
samotność ciała staje się niewzruszoną samotnością tekstu. Z nikim o tym nie
rozmawiałam. Już wtedy, w okresie mojej pierwszej samotności odkryłam, że muszę
zająć się pisaniem. Już dawniej potwierdził to Raymond Queneau. Jedyna opinia
Queneau, to zdanie: „Niech pani nie robi nic innego, niech pani pisze”."
Jak Marguerite Duras przeżywała pisanie, niech świadczą te słowa: „Ta
książka nie jest książką. Nie jest piosenką. Ani wierszem. Ani zbiorem myśli.
To są łzy, ból, płacz, brak nadziei, których nie można jeszcze wstrzymać ani
zracjonalizować.”
Tak więc, drogi pisarzu, rwij włosy z głowy i izoluj się
w imię sztuki. To musi boleć ;-)
Przed chwilą owinąłem się caluteńki taśmą izolacyjną, ale teraz mogę używać tylko dwóch palców (jak Pilipiuk). Ciekawe czy wyniknie z tego coś więcej niż ten wątpliwej jakości komentarz? :)
OdpowiedzUsuńPrzed użyciem porad pisarskich zapoznaj się z treścią ulotki dołączonej do opakowania bądź skonsultuj sie z lekarzem lub farmaceutą gdyż każdy lek niewłaściwie stosowany zagraża Twojemu życiu lub zdrowiu. :-)
Usuń